سال   ها  پیروی  مذهب    رندان   کردم           
تا به  فتوای   خرد  حرص به زندان   کردم

من به سر منزل عقنا نه به خود بردم راه     
قطع  این مر حله با مرغ  سلیمان    کردم 

سایه بر دل ریشم  فکن   ای   گنج  روان          
 که من این خانه به سودای تو ویران کردم 

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و  کنون             
می گزم  لب که  چرا گوش به  نادان کردم

در خلاف  آمد  عادت  بطلب کام که  من      
کسب جمعیت از این زلف  پریشان  کردم

نقش مستوری ومستی نه به دست من و توست
ان چه سلطان ازل گفت بکن آن کردم

دارم از لطف ازل جنت و فردوس طمع
گرچه دربانی میخانه فراوان کردم

این که پیرانه سرم صحبت یوسف بنواخت
اجر صبریست که در  کلبه    احزان کردم

صبح خیزی و سلامت طلبی چون حافظ
 هرچه کردم از دولت قرآن کردم

گر به دیوان غزل صدر نشینم چه عجب
سال ها بندگی صاحب دیوان کردم